بررسی ظرفیت باربری دو شالوده نواری مجاور هم روی خاک رسی مسلح با ژئوتکستایل

استفاده از خاک مسلح برای افزایش کارایی و بهبود ویژگیهای مهندسی، از دیر باز مورد توجه و استفاده بوده است و یک موضوع جدید به شمار نمی آید اما در چند دهه اخیر با ظهور محصولات ژئوسنتتیک و استفاده موفق آنها در حوزه های گوناگون مهندسی و از طرفی دیگر با پیشرفت روزافزون نرم افزارهای رایانه ای، مسلح سازی خاک با محصولات ژئوسنتتیک اهمیت ویژه ای یافته است. در این پژوهش تلاش شده است تا به وسیله نرم افزار plaxis به بررسی اثر مسلح سازی روی ظرفیت باربری خاک رسی مسلح با ژئوتکستایل که تحت دو شالوده نواری مجاور هم قرار گرفته اند پرداخته شود. بر این اساس اثر پارامترهای گوناگون مانند: فاصله دو شالوده از یکدیگر، ژرفای لایه اول تسلیح، تعداد و فاصله بین لایه ها و سختی کششی لایه های مسلح ساز روی ظرفیت باربری مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور مجموعه تحلیلهای عددی به وسیله نرم افزار plaxis برای شالوده های با عرض 1 و 2 متر و با دو الگوی رفتاری برای خاک (مور- کولن و خاک سخت شونده) انجام گرفته است و در هر مرحله جهت امکان بسط نتایج به حالتهای مشابه دیگر، پارامترها به نسبت عرض شالوده و نتایج به صورت نسبت ظرفیت باربری (bcr) بیان گردیده است. نتایج بررسیها نشان میدهد که یک فاصله تعیین کننده بین شالوده ها و یک ژرفای بهینه برای لایه اول تسلیح وجود دارد که به ازای آن ظرفیت باربری بیشترین مقدار را دارد. همچنین نتایج بررسیها نشان میدهد که با افزایش تعداد لایه ها، در صورتی که لایه ها در ژرفای موثر قرار گیرند، ظرفیت باربری افزایش می یابد و هرچه فاصله بین لایه ها کمتر باشد با تعداد بیشتری لایه مسلح ساز میتوان به بیشینه ظرفیت باربری دست یافت. به علاوه مشخص گردید که با افزایش سختی کششی لایه های تسلیح بیشتر از یک حد معین، ظرفیت باربری ثابت باقی میماند.